Plato
Als klein mannetje werd ik vaak aangesproken door ooms en tantes: ‘zo jong, wat wil jij later worden?’
Steevast zei ik: ‘ik word onderzoeker, dan ga ik mensen vragen stellen en zo kom ik alles te weten’. Dan kreeg ik strenge antwoorden, want zo’n beroep ‘bestaat helemaal niet’. In de zomervakantie op weg naar de eerste klas van het gymnasium ging ik naar de boekhandel ter voorbereiding en kocht alles van Plato. Zodoende bleek dat er een Sokrates bestond die precies datgene deed wat ik wilde: de straat op en aan mensen vragen stellen om alles te weten te komen. En tegelijk bevestigde het Sokrates-verhaal de boodschap van mijn tantes: als je teveel vragen stelt verdien je geen bestaan, hij kreeg immers de gifbeker als beloning.
Zo werd Sokrates ter dood veroordeeld, niet omdat hij aan de jeugd van de Griekse hoofdstad Athene foute dingen leerde, maar omdat hij ‘foute’ vragen stelde, zoals: ‘wat heeft je vader je geleerd?’, of ‘wat moet je geloven?’. De jeugd ging daardoor zelf herontdekken hoe het leven werkelijk was en kwam vaak tot conclusies die niet strookten met het gezag. OK, de gifbeker dan maar…. Hieruit is alle wetenschap en techniek anno nu geboren! De moeder aller vragen is natuurlijk nog steeds: ‘hoe is het nu?’. Uiteindelijk ging ik dan maar filosofie studeren want dat had tenslotte ook iets met Sokrates te maken. Toch liet het oorspronkelijke idee mij niet los, temeer daar op de universiteit bleek dat er sinds Sokrates niet veel nuttigs meer was toegevoegd aan de wijsbegeerte.
Op een dag kreeg ik goed nieuws: ‘dat beroep van vragen stellen bestaat wel, het heet marktonderzoek‘. Dus de volgende morgen 9.00 liep ik binnen bij Makrotest, het op dat moment grootste en bekendste marktonderzoekbureau. Ik hield daar een vrij vaag verhaal dat leidde tot de vraag: ‘bedoel je dat je hier wilt solliciteren?’. Ik zei: ‘nee, ik kom hier werken, want ik ben marktonderzoeker’. Tot mijn opluchting kreeg ik onmiddellijk een werkplek met een grote stapel van in allerlei handschriften van interviewers ingevulde vragenlijsten die geanalyseerd moesten worden. Zo begon ik te leren. En al gauw kwam ik er achter dat ik veel meer leerde van ‘domme huisvrouwen’ die antwoord gaven op simpele, alledaagse vragen, dan van wijsbegeerteprofessoren die ingewikkeld stonden te praten over zaken die ze zelf kennelijk ook niet zo begrepen.
Tien jaar later had ik bij verschillende bureaus gewerkt en heel veel onderzoek gedaan. Ik was heel veel te weten gekomen over het menselijk bewustzijn: hoe mensen communiceren, met elkaar, met zichzelf, in hun eigen lichaam, in de opvoeding en het onderwijs, en met de grote instituties en bedrijven. Op een moment kwam ik tot het inzicht dat er drie fundamentele wetmatigheden zijn:
er zijn drie dimensies, hoofd, hart en handen die met elkaar heel veel processen volgen, samen te vatten in het model van de SARV-Cube
er zijn vijf zintuigen met vijf bewustzijnsprocessen waarvan de samenwerking kan worden beschreven als de SARV-Omnisensor
er zijn 8 levels van bestaan en leven zoals wordt beschreven in de uitgebreide versie van het Maslow behoeften model, volgens SARV.
Toen ik dat eenmaal begreep wist ik dat ik daar de rest van mijn leven wel zoet mee zou zijn. En veel generaties na mij nog steeds. Dus volgde er een moeilijke beslissing: er bestonden allerlei internationale clubs in marketing en communicatieland die wel graag dit soort know how internationaal wilden uitventen. Kon ik heel rijk worden en de vruchten plukken. Maar ik wilde alleen maar nog meer leren en de inzichten verder ontwikkelen ten bate van toekomstige generaties. Er zat niets anders op dan zelf maar een club op te richten, ook al was ik absoluut niet in de wieg gelegd voor het ondernemerschap. Zo begon vanaf 11 mei 1981 SARV International gestalte te krijgen als bureau van onderzoek en training in het menselijk bewustzijn, menselijke communicatie en relaties. En vanaf 1985 werd SARV ook een professioneel bureau in marketing en communicatieland.
Commentaires